Kind & verlies
Wat als dingen anders in je leven zijn gelopen als gedacht?
- Miskraam/mola/buitenbaarmoederlijke zwangerschap
- Doodgeboren kindje
- Wiegedood
- Abortus
- Ongewenst kinderloos
- verloren tweelinghelft
Oftewel; kindjes die niet konden komen.
Dit alles heeft een impact op: zelfvertrouwen/schuldgevoel/schaamte/relaties/vriendschappen/familie/vertrouwen in je lijf/energie/toekomstplannen
Miskraam/mola/buitenbaarmoederlijke zwangerschap:
Wat als je (blij) zwanger was? Je al helemaal aan het wegdromen was over hoe het straks zou zijn (een gezinnetje-toekomstdromen/plannen) en opeens is er daar de miskraam/mola/buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Alles ziet er dan heel anders uit, je moet voor je gevoel je hele beeld weer bijstellen. Alle dromen en beelden zien er opeens heel anders uit. Dit kan veel verdriet en pijn oproepen. Het snijdt dwars door je ziel. Hoe pak je samen of alleen de draad dan weer op? Opmerkingen als deze kunen heel diep binnen komen; ach, het was toch nog niet eens echt een kindje of wees blij, want dan was het kindje vast niet in orde of nou, dan maar weer vrolijk door oefenen, of wees blij, want je kunt dus zwanger worden. Ons ratio kan dat vaak ook wel bedenken, maar ons hart geeft iets heel anders aan. Voor jou/jullie was het al wel iets. Misschien had je het kindje al gevoeld en al een band opgebouwd, hoe klein het nog maar was. Dit verdriet kan heel eenzaam en alleen voelen als je door je omgeving/partner hierin niet wordt begrepen. Maar misschien begrijp je jezelf ook wel niet meer.
Soms zijn vrouwen daarna direct weer zwanger maar sommige vrouwen worden daarna nooit meer zwanger en wat dan? Vragen als waarom mocht het niet? Waarom lukt het bij mij/ons daarna niet meer? Waarom is het mijn ontnomen? Waarom is het mij/ons niet gegund? Deze vragen kunnen heel lang door-ebben. Ook schuldgevoel kan heel intens aanwezig zijn. Gevoel dat je iets fout hebt gedaan etc.
Het kan er soms ook voor zorgen, dat je als partners door deze gebeurtenis uit elkaar groeit, doordat je elkaar niet begrijpt of elkaar niet goed kan opvangen in de pijn en het verdriet waardoor je relatie ook nog eens stukloopt. Hoe zet je je leven dan weer op de rails?
Zwanger zijn en opeens een miskraam krijgen, zijn beiden grote transformaties. Je gaat opeens van de ene transformatie in de andere. Transformaties zorgen voor een andere trilling. Kan je elkaar daarna nog vinden op dezelfde golflengte?
Doodgeboren kindje:
Negen maanden/misschien korter of langer heb jij/jullie het kindje gedragen en alles leek helemaal goed te gaan en opeens wordt het kindje doodgeboren. Er gaat dan zoveel door je heen; onbegrip, woede, boosheid, teleurstelling, machteloosheid, misschien wel schuldgevoel en verdriet. Het is zo niet te bevatten, zo onwerkelijk. Deze ervaring snijdt dwars door je ziel. Hoe ga je hiermee om en hoe geef je dit een plek? Eigenlijk ben je moeder maar in het aardse kan je deze energie niet neerzetten (als dit het eerste/enige kindje was/is).
Lukt het om samen dit verdriet te dragen of elkaar op te vangen? Kan je elkaar de ruimte geven om te rouwen en er voor elkaar te zijn. Soms kan het zo zijn dat je elkaar toch kwijt raakt. Beiden kom je na deze heftige gebeurtenis in een transformatie terecht en dan kan het zijn, dat je elkaar niet meer kan voelen en bereiken. Transformaties zorgen voor een andere trilling, zitten jullie beiden daarna nog op dezelfde golflengte?
(Heftige) bevalling:
De impact die deze bevalling heeft gehad; van het te vroeg geboren kindje of doodgeboren kindje is een hele heftige, traumatische ervaring. Ook als je kindje wel leeft kan een bevalling als traumatische worden ervaren. Het is belangrijk, om dit te verwerken ook als je eventueel nog graag een kindje zou willen dragen omdat deze energie aanwezig is in je hele systeem. Het is goed om deze ervaring te verwerken en te helen.
Wiegendood:
Je hebt je kindje naar bed gebracht en gaat ’s avonds nog even kijken bij jouw kindje en dan opeens ontdek je dat het niet meer leeft. Of je komt ’s morgens of ’s middags bij het bedje om je kindje eruit te halen en dan ontdek je dat het niet meer leeft, een niet te bevatten, hartverscheurende, onwerkelijk gebeurtenis wat met geen pen te beschrijven is. De pijn gaat dwars door je hele ziel heen; machteloosheid, woede, boosheid, teleurstelling, verdriet of misschien een schuldgevoel kunnen heftig naar boven komen. Zo ligt je kindje nog te lachen en te kirren in bed en dan opeens is alle leven weg. Een nauwelijks te bevatten ervaring die dwars door je hele ziel snijdt. Waarom moest dit gebeuren? Wat voor nut heeft het? Waarom werd het kindje je ontnomen? Waarom bij jou/jullie? Dit soort vragen kunnen allemaal omhoog komen. Ook schuldgevoel speelt vaak een rol hierbij/in.
Hoe ga je dan verder? Hoe pak je alleen of samen het leven dan weer op? Lukt dat samen? Kan je elkaar zien en dragen in het verdriet? Een heftige transformatie voor beiden- maakt het je sterker of groei je uit elkaar en hoe pak je dan de draad weer op?
Abortus:
Er kunnen omstandigheden/redenen zijn geweest, waardoor je een abortus moest laten plegen. Misschien omdat het ongepland was- je was nog jong- of door misbruik of andere redenen. Abortussen hebben vaak een enorme impact op een vrouw (en man). Misschien stond je destijds wel achter de abortus(met je hoofd) maar speelt je hart en de pijn hieromheen nu opeens heel erg op (of misschien al die tijd al wel). Het kan ook zijn, dat je er toen ook niet achter stond maar door omstandigheden het moest ondergaan. Dit alles kan op de dag van vandaag nog enorme impact hebben op jou. Misschien vraag je je nog steeds af wat voor geslacht het had. Hoe het zou zijn als je het wel had gehouden etc. Hoe ga je hier allemaal mee om? Hoe geef je dit een plek samen of alleen?
Ongewenst kinderloos:
Had je graag kinderen gewild, maar is je leven anders verlopen doordat je geen partner hebt en liever niet alleen kinderen wilde opvoeden? Of misschien wilde je wel alleen kinderen maar is dit niet gelukt? Of heb je wel een partner maar zijn jullie kinderloos gebleven. Dit alles kan voor pijn en verdriet zorgen of eenzaamheid. Het kan ook zijn dat, je wel een partner hebt maar nooit echt de keuze hebt gemaakt doordat het gevoel voor kinderen gewoon niet echt omhoog kwam. Of dat één van beide partners het echt niet wilde. Dit alles kan veel verdriet en pijn opleveren. Ongewenst kinderloos zijn kan op vele manieren.
Verloren tweelinghelft:
Heel veel zwangerschappen beginnen als een tweeling. Het kan zijn, dat een vruchtje afsterft en dat kan voor het kindje wat achterblijft een traumatische ervaring zijn; hoor je eerst een ander hartje kloppen en dan opeens is het heel stil om je heen en hoor je het andere hartje niet meer en voel je je tweelinghelft niet meer. Het kan nu goed zijn, dat je het daardoor niet goed kunt vinden in je leven-je iemand mist- een deel van jou mist.
Het is belangrijk om met het lijf aan de slag te gaan. Alle cellen hebben een geheugen en het verdriet en de ervaringen worden daarin opgeslagen en daarom is het belangrijk om daar mee aan de slag te gaan.
We gaan met de T.S.S. behandeling door deze pijnpunten heen werken. Ook zal je opdrachten meekrijgen waardoor er een helend effect ontstaat en waardoor dit verdriet en deze pijn een plek kan krijgen. Zie voor uitleg van de T.S.S. bij het kopje; technieken.